شهر گناوه

بندر گناوه در ساحل خلیج فارس بین بند بوشهر و دیلم واقع شده است. شهر گناوه كنونی در جنوب گناوه قدیم بنا شده است. از گناوه قدیم نقاطی باقی مانده است كه امروزه به نام‌های تیرسول (شن فشرده)، تل گنبد، تل گوری، تل مناره و بالاخره تل امامزاده خوانده می‌شود. در ویرانه‌های اطراف گناوه، گوپال (گل پخته استوانه‌ای شكل به صورت سفال زرد یا سرخ رنگ كه آن را به عنوان گلوله یا منجنیق بر سر دشمن می‌ریختند) فراوان به چشم می‌خورد.

در حال حاضر از گناوه قدیم جز آثار سنگ‌ها و پی‌های مدفون در زیر خاك و بعضی بازمانده‌ تاق‌نماهای سنگی ضربی آثاری مشهود نیست. گاه و بی گاه در درون گودال‌ها و حفره‌ها و در زیر پی‌های عمارت ویرانه، سكه‌ها و دست‌افزارها و مصنوعات سنگی و سفالی یافت می‌شود. نام این بندر در كتاب‌های قدیمی به صورت گنابا، گنفه، گناوه، جنایه و جنابا هم آمده است. امامزاده سلیمان يكی از مراكز زيارتی اين شهر است

صنايع و معادن

بيش تر صنايع شهرستان گناوه را صنايع دستي تشكيل مي دهند و صنايع ماشيني كمي در اين منطقه وجود دارند.  

کشاورزی و دام داری

چرخ اقتصاد گناوه بر مدار ماهی گيری، كشاورزی و دامداری در گردش است. ماهی گيری كه مهم ترين درآمد بيش تر اهالی اين بخش را تشكيل می دهد، مهم ترين رشته اقتصادی بخش گناوه را به وجود آورده است. ماهی های صيد شده كه بيشتر شامل ماهی شوريده، حلوا، و شير می شود، علاوه بر تأمين مصارف داخلی به ساير نقاط نيز صادر می شود. كشاورزی به علت كمبود آب كشاورزی، منحصر به هرس و نگه داری درختان خرما و كشت ديمی گندم و جو بوده است و به زحمت تكاپوی احتياجات محلی را می نمايد. اما خرما مانند بيش تر نواحی ساحلی خليج فارس بازده خوبی داشته و جزواقلام صادراتی اين بخش محسوب می شود. دام داری نيز با بهره اندك در بعضی نقاط رايج بوده و شامل گاو و بز می گردد. بر روی هم بندر گناوه هم از جهت كشاورزی و هم از نظر تجاری و عمليات بندری و ترخيص كالا و نيز از نظر توسعه صنايع كوچك دارای استعداد بسيار است.

 مشخصات جغرافيايي

شهر بندری گناوه در طول جغرافيايی 50 درجه و 31 دقيقه و عرض جغرافيايی 20 درجه و 34 دقيقه قرار دارد. بندر‌گناوه مركز شهرستان گناوه در160 كيلومتری شمال باختري بوشهر و در كرانه خليج فارس واقع است. بندر گناوه از شمال به ديلم از جنوب به بوشهر از شرق به نورآباد در استان فارس و از غرب به آب های خليج فارس محدود است. آب و هوای گناوه گرم و مرطوب است و ميزان بارندگی سالانه به طور متوسط 150 ميلی متر است. راهی به طول 88 كيلومتر به سمت جنوب شرقی كه تا برازجان امتداد دارد.
راه فرعی به طول 213 كيلومتر به سمت شمال شرقی كه بندر گناوه را به مركز شهرستان ممسنی پيوند می دهد. راه اصلی به طول 67 كيلومتر به سمت شمال غربی كه تا بندر ديلم كشيده شده است.

 
وجه تسميه و پيشينه تاريخي

نام اين بندر در كتاب های قديمی به صورت گنابا، گنفه، گناوه، جنابه و جنابا آمده است. بندر گناوه در ساحل خليج فارس بين بندر بوشهر و بندر ديلم واقع شده است. شهر گناوه كنونی در جنوب گناوه قديم بنا شده است. از گناوه قديم نقاطی باقی مانده است كه امروزه به نام های تيرسول ( شن فشرده )، تل گنبد، تل گوری، تل مناره، و بالاخره تل امام زاده خوانده می شود. در ويرانه های اطراف گناوه، گوپال ( گل پخته استوانه ای شكل به صورت سفال زرد يا سرخ رنگ كه آن را به عنوان گلوله با منجنيق بر سر دشمن می ريختند) فراوان به چشم می خورد. درحال حاضر از گناوه قديم جز آثار سنگ ها و پی های مدفون در زير خاك و بازمانده تاق نماهای سنگی آثاری مشهود نيست. گاه و بی گاه در درون گودال ها و حفره ها و در زير پی های عمارت های ويرانه، سكه ها و دست افزارها و مصنوعات سنگی و سفالی يافت می شود.  

منابع:

http://www.econews.ir

 http://parsology.blogfa.com

گردآورنده: 

فاطمه ملک میرزایی