شهر چابهار

ساحل جابهار

چابهار جنوبی‌‌ترین شهر استان است كه در فاصله هفتصد و شصت و یك  كیلومتری زاهدان قرار دارد. این شهر در زمان‌های قدیم «بندر تیس» نام داشت  كه در حال حاضر خرابه‌های آن در نه كیلومتری چابهار امروزی به جا مانده است.

بندر تیس در آن ایام اهمیت و اعتبار فراوان داشت و یكی از مراكز مهم تجاری كرانه‌های دریای عمان بود.

بندر چابهار در گذشته‌های دور در تجارت خارجی ایران اهمیت وافری داشت، ولی در قرن گذشته در اثر كم‌توجهی از رونق آن كاسته شد.

در سال‌های پس از پيروزي انقلاب اسلامی به علل مختلف از جمله شرایط جنگی، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت.

بندر امروزی چابهار اهمیت سوق‌الجیشی دارد و در حال حاضر یكی از مناطق آزاد تجاری كشور محسوب می‌شود.

جاذبه‌های ديدنی

• گل فشان چابهار
• رودخانه باهوكلات
• كوه های مريخی
• بندر تاريخي تيس و رمین
•  انجیر معابد
• تالاب ليپار
• قلعه پرتغالی ها
• ساحل صخره اي(دريا بزرگ)
• منطقه حفاظت‌شده باهوكلات (گاندو)

صنايع و معادن

از صنايع و معادن چابهار اطلاعات مستندي در دست نيست.  

کشاورزی و دام داری

بهترين و مناسب ترين ناحيه جهت كشاورزی و دام‌داری در شهرستان چابهار، جلگه مهم دشت‌ياری است كه از آبرفت های رودخانه باهوكلات پوشيده شده است. كشاورزی در اين شهرستان بيش‌تر شامل: كشت گندم، جو، بنشن، و نيز پرورش باغ‌هاي مركبات و خرما است. در جلگه دشت‌ياری علاوه بر توليدات نام‌برده يونجه، تره بار، برنج، انبه، موز، نارگيل، زيتون، مركبات، انار و نيشكر نيز به عمل می آيد. دام‌داری از جمله مشاغل روستاييان و عشاير منطقه است كه فرآورده‌های آن به مقدار كم صادر می‌شود. شيوه دام‌داری در اين ناحيه بيش‌تر سنتی است و دام‌داران عموما بلوچ هستند. ماهي‌گيری نيز از مشاغل اصلی و اوليه اهالی چابهار است و در سواحل بنادر چابهار و كنارك رواج كامل دارد. اين ناحيه از نظر مقدار ماهی صيد شده از مناطق قابل اهميت کشور به شمار می رود. 

 مشخصات جغرافيايي

چابهار از نظر جغرافيايی در 60 درجه و 37 دقيقه درازای خاوری و 25 درجه و 17 دقيقه پهنای شمالی واقع شده است. اين شهرستان از شمال به شهرستان های ايرانشهر و نيك شهر، از سوی خاور به پاكستان، از جنوب به دريای عمان و از باختر به شهرستان جاسك محدود می گردد. شهرستان چابهار كه مركز آن بندرچابهار است از دو بخش مركزی و دشتياری تشكيل گرديده است. علاوه بر مركز شهرستان چابهار و مركز بخش دشتياری (شهر نگور) شهر كنارك در اين منطقه از اهميت ويژه‌ای برخوردار است.آب‌و هوای چابهار گرم و خشك و تنها در حاشيه ساحلی دريای عمان آب و هوايی گرم و مرطوب دارد. در سرشماری سال 1375، شهرستان چابهار 154.912 نفر جمعيت داشت. مردم منطقه به زبان فارسی با گويش محلی سخن می گويند. وجود 9/19 درصد از جمعيت شهرستان در مناطق شهری و 1/80 درصد در مناطق روستايی، نمايان‌گر حقايقی آشكار از برتری استقرار جمعيت روستايی نسبت به جمعيت شهری است.
1- راه اصلی به سوی شمال خاوری تا سه راه پيشين به درازای 145 كيلومتر (از پيشين تا زاهدان)
2- راه اصلی به سوی شمال باختری تا كنارك به درازای 40 كيلومتر
3- راه خاكی فرعی به سوی خاور تا بندر کواتر به درازای 120 كيلومتر
هم چنين شهرستان چابهار دارای فرودگاهی در فاصله 5/2 کيلومتری شهر می باشد.

 وجه تسميه و پيشينه تاريخي

بندر چابهار به سبب قرار گرفتن در نزديكی منطقه استوايی، از تغييرات دمای اندکی در فصول مختلف سال برخوردار است. بر اين اساس و با توجه به محسوس نبودن فصول پاييز و زمستان و باقی ماندن سبزی درختان در اين منطقه، فصول چهارگانه به فصل بهار تشبيه و منطقه به چهار بهار معروف گرديده است. نام چهار بهار رفته رفته به صورت چابهار تغيير شکل پيدا کرده است. چابهار جنوبی ترين شهر استان است كه در فاصله 761 كيلومتری زاهدان قرار دارد. اين شهر در زمان های قديم «بندر تيس» نام داشته و يكی ازمراكز مهم تجاری كرانه های دريای عمان به شمار می آمده است. خرابه های بندر تيس، در حال حاضر در9 كيلومتری چابهار امروزی بر جای مانده است.
بندر چابهار در گذشته های دور در تجارت خارجی ايران اهميت بسياری داشته، اما از سال 1310 هـ. ق به بعد توجه كمتری به اين منطقه شده است. امروزه اين بندر از نظر سوق الجيشی اهميت ويژه ای دارد. ايجاد اسكله شهيد بهشتی، اتصال اين بندر به شهرهای داخلی بلوچستان به وسيله راه آسفالته، قرارگرفتن بر كرانه دريای عمان و راه اقيانوس هند، داشتن عمق مناسب آب جهت نزديکی كشتی های بزرگ تا حدود 5/1 كيلومتری، وسعت مناسب و زياد جهت تمركز ناوهای نظامی و مخازن، موقعيت مناسب آن از لحاظ حمل و نقل و ورود كالاها و ماهيگيری، ازجمله موارد مهمی است که بندر چاه بهار را در رديف يكی از بهترين بنادر كرانه جنوب كشور قرار می دهد.

منبع:

http://fa.wikipedia.org

http://danakhabar.com

 گردآورنده:

ندا محبی