شهر شیراز
دروازه قرآن شیراز
نام شیراز، در كتیبه‌های هخامنشی تخت جمشید خوانده شده است. اشیاء و ظروف تاریخی و مسكوكاتی كه هم‌‌اكنون در موزه متروپولیتن نیویورك موجود است، از مجد و عظمت شیراز در عهد سلوكی‌ها، اشكانیان و ساسانیان گواهی می‌دهد. در كاوش‌های منطقه قصر ابونصر معلوم شد كه این بنا به اواخر دوران اشكانی یا اوایل دوره ساسانی تعلق داشته و چند مهره نیز كه نام اردشیر و شیراز بر آن نوشته شده، به دست آمده است طبق روایات اساطیری، شیراز در زمان فرزند تهمورث- دومین پادشاه صفاریان- بناهای متعددی از جمله یك مسجد جامع در شیراز احداث كرد و به رونق بیش از پیش این شهر افزود.
دیلمیان برآبادی شیراز افزودند. خصوصاً عضدوالدوله دیلمی (سیصدو هفتاد و دو-سیصد و شصت و شش ه.ق) در مجد و عظمت شهر و رفاه مردم آن كوشش بسیار كرد. در دوران صفویه شیراز مركز ایالت فارس بود وامامعلی خان، حكمران فارس بناهای بسیاری در این شهر پی‌ریخت.
در سال هزار و هفتاد ونه هجری قمری شیراز بر اثر جاری شدن سیل سهمگین ویران شد و بسیاری از آثار تاریخی آن از میان رفت. در اواخر دوره صفویان نیز افغان‌ها این شهر را مورد حمله قرار دادند و خرابی‌های بی‌شمار به آن وارد آوردند. در سال هزار وصد و چهل و دو ه.ق نادرشاه، افغان‌ها را از شیراز راند واین شهر آرامش و امنیت دوباره یافت، تا این كه در سال هزار و صدو هفتاد و پنج ه.ق، تقی‌خان شیرازی اعلام استقلال كرد و سر از فرمان نادر برتافت. ناردشاه انبوهی از لشكریان خود را به جنگ با حاكم شیراز و تصرف شهر فرستاد و بعد از چهار ماه و پانزده روز محاصره، شیراز به تصرف سپاهیان نادر درآمد و لشكریان غالب، بسیاری از مردم بی‌گناه را قتل عام كردند.
پس از این واقعه وحشتناك، بیماری طاعون بیش از چهارده هزار نفر از مردم شهر را از پای درآورد. در سال هزار و صد و هشتاد ه.ق كریمخان زند شیراز را مقر حكومت خود قرار داد و برای عمران و آبادانی آن كوشید هنگامی كه آقا محمدخان قاجار در سال هزار و دویست و هفت ه.ق به شیراز دست یافت، امر به ویرانی باروی شهر داد. بعدها بارویی دیگر نیز ساخته شد كه بر اثر زلزله سال هزار و سیصد و سی و نه هجری قمری بسیاری از قسمت‌های آن فروریخت.
شیراز طی چند دهه اخیر توسعه و گسترش جالب توجهی یافته و به یكی از شهرهای مهم وزیبای ایران تبدیل شده است. محیط مساعد شیراز در ادوار گوناگون دانشمندان، سخنوران و نویسندگانی بزرگ را در دامان خود پرورده است كه آثار جاویدان آنها میراث علمی و ادبی ایران را زنده و جاوید نگاه خواهد داشت.
مراكزتاریخی باستان
اماكن زیارتی و مذهبی
جاذبه های طبیعی
مراكزخرید
صنايع و معادن
شيراز از شهرهای مهم ايران محسوب می شود و صنايع كارخانه ای در آن پيشرفته و چشم گير می باشد. انواع كارخانه های صنعتی از قبيل نفت ايران، كارخانه های تهيه لوله كشی نفت خام، پالايشگاه و پتروشيمی، كارخانجات توليد نخ، كارخانه‌هاي شير پاستوريزه، روغن نباتی، پارچه بافی، جعبه سازی، شيشه سازی، كارخانجات ذوب فلزات، چاپخانه و كارخانه های توليد آجر، سيمان، گچ، موزاييک و ... از كارخانه های مهم شيراز به شمار می روند. علاوه بر معادن نمک درياچه های شور، معادن سنگ و آهک اين شهرستان نيز نسبتا زياد است كه مهم ترين آن ها معادن احمد آباد، چنار زاهدان، فرهادخانی و چشمه تلخو در اطراف شيراز، و معادن سنگ سروستان و سنگ زرقان می باشند كه در صنعت كاشی سازی وكاشی كاری اين شهرستان نقش عمده ای داشته‌اند. بازرگانی در شهرستان شيراز از رونق چشم‌گيری برخوردار است. از نظر اقتصادی شهرستان شيراز تقريبا خودكفا بوده و اساس اقتصاد آن بر كشاورزی، دام داری، كارگری، تجارت و صنايع دستی و فرش بافی استوار است. تجارت در اين شهرستان در محور شغلی عمده مردم بوده و صادرات آن را انواع محصولات كشاورزی از قبيل : گندم، جو، بنشن، تره بار، چغندرقند، و برنج و صنايع دستی از قبيل: خاتم كاری، منبت كاری، نقره آلات، گيوه، كلاه نمدی و قالی و محصولات كارخانه ای و صنعتی تشكيل می دهد.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
حدود 60 درصد از زمين های اين شهرستان زير كشت، 20 درصد قابل كشت و 20 درصد ديگر باير است. كشاورزی اين شهرستان به دو صورت آبی (55 درصد) و ديمی (45) درصد صورت می گيرد و آبياری زمين های تحت كشت از طريق رودخانه، چشمه ها، كاريزها و چاه های متعدد انجام می شود. معروف ترين كشاورزی شهرستان شيراز گندم، جو، چغندرقند، تنباكو، تره بار، و بنشن هستند كه اين اقلام جنبه صادراتی دارند. دام داری از اركان مهم اقتصادی منطقه شيراز محسوب می شود. در پيرامون اين شهرستان پرورش گوسفند به علت پوشش گياهی كافی، رونق و اهميت داشته و گوسفند نيز يكی از اقلام صادراتی اين شهرستان محسوب می‌شود.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان شيراز از شمال به شهرستان آباده، از جنوب به شهرستان فيروزآباد، از شرق به شهرستان استهبان و از غرب به شهرستان كازرون محدود می‌شود. رودخانه های كر، شش پير، و قره آغاج از مهم ترين رودخانه‌های منطقه هستند و به طور كلی شهرستان شيراز صرف نظر از جلگه های شيراز، مرودشت و كربال يك منطقه كوهستانی به شمار می رود. آب و هوای منطقه معتدل و متمايل به گرم است. شهر شيراز مركز شهرستان درطول جغرافيايی 52 درجه و 32 دقيقه و عرض جغرافيايی 29 درجه و 37 دقيقه و ارتفاع 1540 متری از سطح دريا واقع است. در سرشماری سال 1375 جمعيت شهرستان شيراز 1،423،805 نفر برآورد شده است. راه هاي دسترسي به اين منطقه عبارتند از:
- راه شيراز – اصفهان به طول 484 كيلومتر
- راه شيراز – فسا به طول 168 كيلومتر
- راه شيراز – استهبان – نی ريز به طول 191 كيلومتر و تا استهبان به طول 230 كيلومتر
- راه شيراز – بوشهر به طول 225 كيلومتر
- راه شيراز – جهرم به طول 200 كيلومتر
- راه شيراز – نورآباد ممسنی به طول 235 كيلومتر
- راه شيراز – اردكان به طول 95 كيلومتر
- راه شيراز – فيروزآباد به طول 120 كيلومتر
مركز شهرستان شيراز دارای فرودگاه بين المللی است.
منبع:
http://www.askquran.ir
http://iran-travel.blogfa.com
گردآورنده:
کاوه ملک میرزایی | 
