برای ایرانیان پرتالی است متمرکز به جغرافیای گردشگری که این جغرافیا بستر مناسبی برای توسعه سایر بانکهای اطلاعاتی از قبیل مشاهیر و بزرگان هر شهر و بررسی آثار آنها و بانکهای اطلاعاتی مثل، خدمات و گردشگری که شامل غذاهای محلی،سوغات،صنایع دستی،بازار،صنعت،اکوتوریسم می باشد.با فرستادن عکس،سفرنامه،فیلم کوتاه،گذاشتن کامنت در آخر هر مطلب و معرفی شغل یا کار خود در آن منطقه، و با به اشتراک گذاشتن این مطالب به توسعه صنعت توریسم کشور کمک کرده باشیم
پنج شنبه ١٣ مهر ١٤٠٢
جستجوی پیشرفته   جستجوی وب
گردشگری
ورود
نام کاربری :   
کلمه عبور :   
 
متن تصویر:
عضویت
آمار بازدید
 بازدید این صفحه : 29676
 بازدید امروز : 452
 کل بازدید : 64523851
 بازدیدکنندگان آنلاين : 5
 زمان بازدید : 1.0937
لارستان
لارستان

نمایی از خور لارستان

نمایی از خور لارستان

لارستان یکی از شهرستان‌های فارس و یکی از ۴۹ شهرستان اولیه تأسیس شده در سال ۱۳۱۶ است. پیش از آن لارستان یکی از ایالات ایران بود که وسعت آن به ۱۲۰۰۰ کیلومتر مربع می‌رسید. شهر لار مرکز شهرستان لار است که از قدیمی‌ترین شهرهای ایران به شمار می‌آید. فاصله این شهر تا مرکز استان فارس (شیراز) ۴۳۰ کیلومتر، و تا بندر عباس ۱۹۰ کیلومتر است. لار در حد فاصل شهرستان‌های داراب، جهرم، خنج و لامرد قرار داشته، و در شرق و جنوب با استان هرمزگان همسایه است. از لحاظ دسترسی به دریا کوتاه‌ترین مسیر ۱۶۰ کیلومتر است که آن را به بندر پل متصل می‌کند ولی به شکل خط مستقیم این فاصله به ۹۷ کیلومتر تقلیل می‌یابد. شهرستان لار در شمال استان هرمزگان و جنوب استان فارس مابین شهرستان‌های گراش،لامرد،خنج،بستک، داراب وجهرم قرار دارد. لار پل شمال-جنوبِ خلیج فارس، و یکی از دروازه‌های خروجی-ورودی کشور به دریاهای آزاد است. لارستان از گذشته‌های دور محل اقامت و رفت و آمد بازرگانان ایرانی و خارجی بوده است.

(در دوران قدیم به منطقه وسیعی از جنوب ایران پارسیان اطلاق می‌شده‌است. که تمام مناطق: بندر گمبرون(بندر عباس)، لامرد،بندر لنگه،بندر خمیر،کیش،تنب بزرگ و کوچک، بستک، لار،مهر،عسلویه،شهرستان کنگان،جهرم،زرین دشت و فورگ و داراب بوده‌است.)

مکان های دیدنی و تاریخی

صنايع و معادن

در شهرستان لارستان برخی صنايع كارخانه‌ای در ارتباط با بخش كشاورزی و توليد سنگ های ساختمانی موجود است. عمده‌ترين معادن اين شهرستان معادن سنگ های ساختمانی، سنگ گچ و آهک تشكيل مي‌دهد كه بهره برداری می‌شود.  

کشاورزی و دام داری

اساس اقتصاد شهرستان لارستان بيش تر بر كشاورزی استوار است. منابع آب جهت آبياری زمين های زراعی، چاه‌های معمولی، عميق و كاريز است و از عمده ترين فرآورده‌های كشاورزی لارستان پنبه، گندم، جو، تنباكو، كنجد، خرما، و مركبات را می توان نام برد. دام داری در اين شهرستان بيش تر به روش سنتی انجام می گيرد و فرآورده های لبنی و دامی از جمله توليدات اين شهرستان به شمار مي‌آيند. در شهرستان لارستان كشاورزی و دام پروری عمده‌ترين راه گذران زندگی مردم است. برخی از افراد نيز در بخش صنعت و خدمات مشغول هستند. به سبب رونق صنايع دستی داد و ستد و بازرگانی نيز از رونق برخوردار است. عمده صادرات اين شهرستان را گندم، جو، تنباكو، خرما و مركبات تشكيل می دهند.  

مشخصات جغرافيايي

مركز شهرستان لارستان در طول جغرافيايی 54 درجه و 20 دقيقه و عرض جغرافيايی 27 درجه و 41 دقيقه و بلندی 800 متری از سطح دريا واقع است. شهرستان لارستان از شمال و شمال باختر به شهرستان های زرين‌دشت، جهرم و قيروكارزين، از خاور و جنوب به استان هرمزگان، و از باختر به شهرستان لامرد محدود می شود. اين شهرستان از آب و هوای نسبتا گرم و خشكی برخوردار است. مسيرهاي ارتباطي و دسترسي به اين منطقه را راه آسفالته لارستان - شيراز به طول 358 كيلومتر و جاده لارستان - بندر لنگه به طول 275 كيلومتر تشكيل مي دهن جمعيت شهرستان لارستان در سرشماری سال 1375 برابر با 236094 نفر برآورد گرديد. مردم اين منطقه آريايی نژاد هستند و به زبان فارسی با گويش محلی و تركی قشقايی سخن می گويند. اهالی شهرستان لارستان مسلمان و شيعه مذهب هستند. 

وجه تسميه و پيشينه تاريخي

سرزمين لارستان از زمان ساسانيان با احداث آتشكده ای مورد توجه بود. بنای شهر لارستان را عده ای به گرگين از پهلوانان شاهنامه و عده ای ديگر به بلاش پسر فيروز نسبت می‌دهند. برخی‌ها نيز وجه تسميه اين شهر را به «لارستان» كه اسب پسر گرگين بوده است منسوب می كنند. از اواخر قرن هشتم، لارستان مركز ضرب سكه بود و سكه آن به نام «لارستانبن» در سواحل خليج فارس و هند رواج داشت. در سال 799 هـ . ق سربازان محمد سلطان نوه امير تيمور، لارستان، جهرم و نواحی شرقی فارس را تاراج كردند. ميرزا اعلاء الملک مشهور به شاه ابراهيم خان - آخرين شاهزاده لارستان - كه دعوی استقلال داشت، در سال 1010 هـ . ق توسط الله وردی خان حاكم فارس سركوب شد. الله وردی خان او را نزد شاه عباس اول كه در اين زمان در بلخ اقامت داشت، فرستاد و در همان محل در گذشت.  

منبع:

https://fa.wikipedia.org

http://parsology.blogfa.com

http://larestankohan.blogfa.com

گردآورنده:

کاوه ملک میرزایی