مذهب :  اسلام سني 33%، شيعه 60%

واحد پول : دینار بحرین

عضویت :  سازمان ملل متحد، جامعه كشورهاي عربي، سازمان كشورهاي صادر كنده نفت، شوراي همكاري خليج فارس.

جمعیت :  677,886 نفر(July 2004 est.)

شهرهای عمده : محرق

امید طول عمر :  70/6 سال

رشد سالانه جمعیت :  1.56% درصد (July 2004 est.)

مساحت :  665 کیلومتر مربع

خط ساحلی :  161 کیلومتر

مختصات جغرافیایی :  26درجه شمالی و 50درجه و 33 دقیقه شرقی

نقشه جفرافیایی

نقشه سیاسی

حکومت :  حكومت بحرين در دست امير آن است (مقامي ارثي) كه نخست وزير و كابينه وزيران را انتصاب مي‌كند. قانون اساسي 1973 متضمن مجمعي ملي متشكل از كابينه به علاوه 30 نماينده است كه با رأي عمومي انتخاب مي‌شوند با اين حال اين مجمع در 1975 منحل گرديد و ديگر تشكيل جلسه نداده است. امير شوراي مشورتي را انتصاب مي‌كند.

آموزش :  ميزان باسوادي: 4/77% (1990) سنين تحصيل اجباري: تحصيل اجباري نيست. تعداد دانشگاه: 2.

دفاع :  كل نيروهاي مسلح: 450/7 (19919. خدمت سربازي : ندارد.

تاریخ

در گذشته به منطقه ساحلی جنوب خلیج فارس حد فاصل بصره تا بحرین امروزی بحرین گفته می‌شد (که شامل منطقهٔ احسا، در عربستان، هم بود). بحرین مدتی در زمان ساسانیان در قلمرو ایران بود. از سال ۱۵۲۲ تا ۱۶۰۲ بحرین مدتی در دست پرتغالی‌ها قرارگرفت. در سال ۱۶۰۲ میلادی، پس از اخراج پرتغالی‌ها از خلیج فارس، جزیرهٔ بحرین به دست دولت صفوی افتاد و سلطهٔ ایران بر آن (به جز دوره‌های کوتاهی از حملهٔ عمانی‌ها) تا سال ۱۷۸۳ میلادی ادامه داشت. از سال ۱۷۸۳، جزیرهٔ بحرین به دست خاندان آل خلیفه (که از اعراب شبه‌جزیرهٔ عربستان بودند) افتاد که از قرن نوزدهم تا سال ۱۹۷۱ تحت‌الحمایهٔ انگلیس بودند. با این حال، در دوران قاجار و پهلوی، ایران هنوز مدعی مالکیت بر بحرین بود تا آنکه در سال ۱۹۷۱، پس از میانجی‌گری سازمان ملل و همزمان با اعلان استقلال بحرین از انگلیس، ایران ادعای حاکمیت بر بحرین را کنار گذاشت.

مساحت

بحرین ۷۰۶ کیلومتر مربع مساحت دارد که کوچک‌تر از کوچک‌ترین استان ایران است. از هفتصد کیلومتر مربع مساحت این کشور نزدیک به چهارصد کیلومترمربع آن بیابانی است. بحرین به «جزیره یک میلیون نخل» نیز شهرت داشته‌است. بحرین شامل سه شهر یا به عبارت بهتر سه جزیره اصلی منامه و محرق و ستره است و منامه یعنی بزرگ‌ترین این جزایر پایتخت آن به شمار می‌آید. در بحرین روستاهایی هم هست که در فاصله‌های نزدیک به یکدیگر قرار دارند.

شهرهای کشور بحرین

• شهر: منامه
• شهر: محرق
• شهر: رفاع شرقی
• شهر: رفاع غربی
• شهر: مدینة حمد
• شهر: مدینة عیسی
• شهر: الحد
• شهر: جدحفص
• شهر: عوالی
• شهر: مدینة زاید
• شهر: الزلاق
• شهر: عراد
• شهر: عوالی
• شهر: البدیع

سیاست داخلی

پادشاه بحرین شیخ حمد بن عیسی آل خلیفه ست که از سال ۱۹۹۹ تاکنون حاکم این جزیره است. حکومت بحرین در سال ۲۰۰۲ از امیر نشین به پادشاهی تغییر نام داد. در بحرین حدود ۱۵ حزب سیاسی شامل احزاب مذهبی، لیبرال، چپ و بعثی وجود دارد.

برجسته‌ترین حزب سیاسی شیعه حزب الوفاق الوطنی الاسلامی است که دکتر سعید شهابی از بنیانگذاران آن است. احزاب دیگر شیعه شامل حزب العمل الاسلامی و حزب الرساله می‌باشند.

سیاست خارجی

این کشور یکی از اعضای اتحادیه عرب و شورای همکاری خلیج فارس است.

عربستان همواره نگاهی اقماری به بحرین داشته و درصدد تأثیرگذاری بر مناسبات داخلی این کشور بوده‌است.

روابط بحرین و آمریکا از سال ۱۹۳۲ و با توسعه صنعت نفت این کشور آغاز شد،و در سال ۱۹۴۸ این کشورمرکز فرماندهی ناوهای آمریکایی در خلیج فارس شد. سال ۲۰۰۱ نقطه اوج روابط منامه و واشنگتن است. در این سال، رئیس جمهور وقت آمریکا بحرین را به عنوان یکی از متحدان استراتژیک خود اعلام کرد.

روابط بحرین با بریتانیا به قرن هفدهم میلادی و زمان قیمومت بریتانیا بر این کشور باز می‌گردد. امروزه نیز مقامات بریتانیایی تعیین کنندهٔ سیاست خارجی و برخی از سیاست‌های داخلی در این کشور بوده‌اند،هم اکنون نیز در ادارات و سازمان‌های دولتی از حضور مشاوران بریتانیایی استفاده می‌شود.

مرکز ناوگان پنجم نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا در کشور بحرین قرار دارد.

اقتصاد

بحرین کشور ثروتمندی نیست و حتی بخشی از انرژی آن توسط عربستان تأمین می‌شود. این دو کشور با یک پل ۲۵ کیلومتری که به نام پل فهد معروف است و در سال ۱۹۸۶ افتتاح شد، به یکدیگر متصل می‌شوند.

امروزه، اقتصاد کشور بحرین تا حدودی هنوز از ایران تغذیه می‌کند. تنها صنعت داخلی این کشور تولید آلومینیوم است که در مقیاس فراوان تولید و عرضه می‌شود. بحرین رتبهٔ نخست تولید این محصول در خاورمیانه ورتبهٔ پنجم در سطح جهانی را داراست. واحد پول بحرین دینار است که هر یک صد دلار برابر با ۵/۳۷ دینار می‌باشد.

مردم

بیشتر مردم بحرین شیعه، و بقیه سنّی یا مسیحی اند. جمعیت بحرین هفتصد هزار نفر است که حدود ۱۵۰ هزار نفر آنان خارجی‌هایی هستند که در آنجا کار می‌کنند. پنجاه هزار نفر ایرانیان بحرین هم که اکثر آنان در اصل مهاجرانی از جنوب ایران از فارس و بوشهر هستند در بحرین زندگی می‌کنند و به رغم سکونت طولانی آنان در اینجا همچنان به فارسی صحبت می‌کنند.

مذهب

حدود هشتاد درصد جمعیت بحرین شیعه هستند. تشیع توسط قبیله عبدالقیس وارد بحرین شده‌است. بحرین پس از ایران و عراق و اذربایجان چهارمین مرکز شیعی در جهان اسلام است. حوزه علمیهٔ بحرین از حدود ۴۰۰ سال گذشته بسیار فعال بوده است.

احزاب و حرکات سیاسی

• جمعیهٔ وفاق وطنی إسلامی (شیعه)
• حرکة حق حرکتی است که از جمعیه وفاق وطنی إسلامیة انشقاق یافته‌است (معارضة)
• جمعیهٔ عمل وطنی دیمکراسی (وعد، یسار ی ، لیبرالی)
• جمعیهٔ أصالة إسلامی (سلفی)
• جمعیهٔ منبر إٍسلامی (إخوان مسلمین)
• العدالة الوطنیة (سنی)
• جمعیهٔ منبر دیمکراسی تقدمی

راه‌ها و ارتباطات

فرودگاه بین المللی بحرین در محرق قرار دارد. نام هواپیمایی بحرین طیران الخلیج (مسافر الخلیج) است، و پل شاه فهد.

شاعران بحرین

• طرفه بن عبد
• إبراهیم العریض
• علی الجلاوی

 

اماکن تاریخی بحرین

• قلعه بحرین (قلعة البحرین)
• قلعه رفاع (قلعة الرفاع)
• قلعه عراد (قلعة العراد)
• موزه بحرین (متحف البحرین الوطنی)
• مسجدخمیس
• مسجد سیادی
• جزیره حوار
• خانه سیادی (بیت سیادی)
• باب البحرین
• بر صخیر
• خانه جسره (بیت الجسرة)
• خانه شیخ عیسی بن علی (بیت الشیخ بن عیسی بن علی)

جاذبه های گردشگری

سواحل بحرین بسیار دیدنی است و بسیاری از ورزش های آبی در گرمای آب همیشگی خلیج فارس انجام میگیرد که قایقرانی و شیرجه در این آب ها بسیار مشهور است

بیابان های گرم بحرین و صدها درخت های خرمای این کشور نیز مشهور است .

منابع:http://www.tebyan.net & http://fa.wikipedia.org