نقشه جفرافیایی

نقشه سیاسی

دفاع :  كل نيروهاي مسلح : 370.000 (1991). خدمت سربازي : 2 سال

جمهوری چین، که با نام‌های تایوان، چین تایپه و چین ملی نیز شناخته می‌شود، کشوری در شرق آسیاتایوان، پنگو، کینمن، ماتسو و تعدادی جزیره کوچک دیگر تشکیل می‌شود که همگی در سواحل شرقی سرزمین اصلی چین واقع شده‌اند. این کشور از راه دریا از غرب با جمهوری خلق چین، از شمال شرق با ژاپن و از جنوب با فیلیپین همسایه است. است که از جزایر

دولت جمهوری چین در ۱۰ اکتبر ۱۹۱۱ در پی خیزش ووچانگ تشکیل شد و در ۱ ژانویه ۱۹۱۲ رسمیت یافت. این دولت در گذشته سرزمین اصلی چین و جمهوری مغولستان را در بر می‌گرفت. این کشور پس از پایان جنگ جهانی دوم مجمع‌الجزایر تایوان و پنگو را از ژاپن باز پس گرفت و قانون اساسی جدیدی را در سال ۱۹۴۷ به تصویب رسانید. اما در پی جنگ داخلی چین در سال ۱۹۴۹، حزب ناسیونالیست چین (کومینتانگ) حزب حاکم کشور تمامی سرزمین اصلی این کشور را به حزب کمونیست چین واگذار کرد. در نتیجه دولت جمهوری چین به ریاست چیانگ کای شک در جزیره تایوان مستقر شده و شهر تایپه را به عنوان پایتخت موقت دولت در تبعید این کشور برگزید و خود را همچنان دولت مشروع سرزمین اصلی چین و مغولستان می‌دانست. این در حالی‌ست که از آن هنگام تاکنون دولت جمهوری خلق چین بر سرزمین اصلی حکومت می‌کند.

دولت جمهوری چین در اوایل دوران جنگ سرد از سوی بسیاری از کشورهای غربی و سازمان ملل متحد تنها دولت مشروع چین شناخته می‌شد. این دولت از اعضای مؤسس سازمان ملل بود و تا سال ۱۹۷۱ عضو دائم شورای امنیت بود اما در این سال از این سازمان اخراج شده و کرسی این کشور به دولت جمهوری خلق چین واگذار شد.

جمهوری خلق چین این حکومت را غیرقانونی خوانده، خواهان بازگشت این سرزمین به خاک اصلی چین است و آمادگی خود را برای استفاده از زور در صورت لزوم اعلام داشته‌است. اختلافات این دو دولت بر زندگی سیاسی تایوان صحنه افکنده و هر گونه تلاشی برای اعلام استقلال تایوان با تهدید جمهوری خلق چین مواجه می‌شود. جمهوری خلق چین از برقراری روابط دیپلماتیک با کشورهایی که جمهوری چین را به رسمیت بشناسند، خودداری می‌کند، از همین رو در سال ۲۰۱۰ تنها ۲۳ کشور روابط دیپلماتیک رسمی با جمهوری چین دارند.

تایوان که در ابتدا کشوری تک‌حزبی بود در دههٔ ۱۹۸۰ بدون مشکل چندانی به دولتی دمکراتیک و چندحزبی تغییر ماهیت داد. نظام حکومتی این کشور نیمه ریاستی و با حق رأی همگانی است. رئیس‌جمهور رئیس کشور و فرمانده نیروهای مسلح است. یوآن نام مجلس قانون‌گذاری کشور است. جمهوری چین عضو سازمان جهانی تجارت و سازمان همکاری‌های اقتصادی آسیا-اقیانوسیه است و از اقتصاد صنعتی پیشرفته‌ای برخوردار است. تایوان با در اختیار داشتن بیست‌وششمین اقتصاد بزرگ دنیا و فناوری صنعتی پیشرفته نقش مهمی را در اقتصاد جهانی بازی می‌کند. این کشور از نظر شاخص‌های آزادی بیان، مراقبت سلامت، آموزش همگانی و آزادی اقتصادی در رده‌های بالای دنیا قرار دارد.

تاریخ

پرتغالی‌ها در سال ۱۵۹۰ این جزیره را کشف کردند و نام آنرا " فورموزا " ( Formosa ) به معنی " زیبا " گذاشتند . در سال ۱۶۲۴ هلندی‌ها در جنوب و اسپانیایی‌ها در شمال جزیره قلعه‌هایی بنا کردند، هلندی‌ها در سال ۱۶۴۱ ، اسپانیایی‌ها را از این جزیره بیرون رانده و و تا سال ۱۶۶۱ کنترل تایوان را در دست داشتند. در سال ۱۶۶۱ ژنرال کوکسینگا ( General Koxinga ) به صورت یک پادشاهی مستقل حکومت تایوان را در دست گرفت . در سال ۱۶۸۳ امپراتوری منچوری چین با اشغال تایوان بر این جزیره تسلط یافت . با شروع جنگ بین چین و ژاپن ( Sino-Japanese War ) در سال ۱۸۹۵ چینی‌ها شکست خوردند و تایوان به دست ژاپنی‌ها افتاد . ژاپنی‌ها در مدت حاکمیت خود بر تایوان نقش زیادی در توسعه و گسترش این جزیره داشتند.

با شروع جنگ جهانی دوم و به علت اینکه تایوان تحت تسلط ژاپن بود، بمب افکن‌های آمریکایی در طول جنگ به کرات تایوان را هدف بمباران‌های سنگین قرار دادند. پس از پایان جنگ جهانی دوم، تایوان به چین باز پس داده شد. در سال ۱۹۴۹ نیروهای چیانگ کای‌شک پس از شکست با درایت ژنرال چیانگ کای‌شک ادارهٔ تایوان را به دست گرفتند. او ۶۰۰ هزار تن از نیروهایش را در جزیره مستقر ساخت ، جمهوری خلق چین این اقدام چیانگ کای‌شک را به دیدهٔ ظن و خشم نگریست و اعلام کرد تایوان جزء لاینفکی از خاک چین است.

سیاست

تایوان برای عضویت در سازمان ملل تلاش می‌کند اما تمام این تلاش‌ها توسط چین با بن بست مواجه شده‌است. چین این جزیره را جزئی از خاک خود می‌داند. دولت تایوان تا سال ۱۹۷۱ ، کرسی تایوان در سازمان ملل را در اختیار داشت. پکن برای مدت‌های طولانی از زمان شکست و فرار چیانگ کای‌شک از چین در سال ۱۹۴۹ ، ادعای تملک تایوان را داشته‌است . تنها ۲۴ کشور در جهان استقلال تایوان را به رسمیت شناخته‌اند.

اولین بار در اکتبر ۱۹۷۱ قطعنامهٔ استقلال تایوان به سازمان ملل متحد رفت و با وتوی چین همراه شد ، هرچند این واقعه چندین و چند بار دیگر نیز تکرار شد . در ۵ آوریل ۱۹۷۵ ، چیانگ کای شک رهبر جنبش استقلال طلبانهٔ مردم تایوان بر اثر حملهٔ قلبی در سن ۸۷ سالگی درگذشت. پس از او پسرش " چیانگ چینگ کو " ( Chiang Ching-Kou ) به عنوان نخست وزیر راه پدر را ادامه داد . در دسامبر ۱۹۹۱ انتخاباتی در تایوان برگزار شد که طی آن " لی تنگ هوی " ( Lee Tengu-Hui ) رئیس جمهور تایوان شد . در سال ۱۹۹۸ قطعنامهٔ استقلال تایوان بار دیگر به شورای امنیت سازمان ملل رفت ولی برای بار ششم این قطعنامه توسط حکومت پکن وتو شد . در مارچ ۲۰۰۰ و در انتخابات ریاست جمهوری تایوان ، " چن شویی بیان " ( Chen Shui-Bian ) از حزب دموکراتیک مترقی با کسب ۷۱ ٪ آرا ، رئیس جمهور تایوان شد و به ۵۰ سال حکومت ناسیونالیست‌ها بر تایوان خاتمه داد . تایوان در ژانویهٔ ۲۰۰۲ به عضویت سازمان تجارت جهانی ( WTO ) درآمد . در آگوست ۲۰۰۲ ، چن شویی بیان ، رئیس جمهور تایوان طی یک سخنرانی به شدت به چین تاخت و اعلام کرد چین و تایوان دو کشور جدا هستند ، او همچنین گفت به زودی رفراندومی برای به منظور استقلال تایوان برگزار می‌کند و از آن به عنوان " حقوق بشر بنیادی " یاد کرد . یک روز پیش از رفراندوم ۲۰ مارچ ۲۰۰۴ ، معاون رئیس جمهور " آنته لو " ( Annette Lu ) از یک ترور نافرجام که گمان می‌رود دولت چین در آن دست داشته باشد ، جان سالم به در برد . سرانجام رفراندوم شکست خورد ، زیرا تعداد آرا به ۵۰ ٪ نرسید . تنش‌ها بین چین و تایوان در مارچ ۲۰۰۵ و با تصویب قانون ضد تجزیه طلبی در پارلمان چین به اوج خود رسید ، در آوریل ۲۰۰۵ رهبر مخالفان دولت تایوان " حزب ناسیونالیست " که " لین چان " ( Lien Chan ) نام داشت با سفر به چین با هو جینتائو ، رئیس جمهور چین ملاقات کرد . در ژوئن ۲۰۰۶ فساد رئیس جمهور ، چن شویی بیان آشکار شد ، در همین زمان مجلس تایوان به منظور فساد مالی رئیس جمهور و خانواده اش قرار تعقیب قضایی صادر کرد . در نوامبر ۲۰۰۶ فاش شد " وو شو چن " ( Wu Shu-Chen ) همسر رئیس جمهور ۴۵۰ هزار دلار از بیت المال به منظور مصارف شخصی و خوشگذرانی خرج کرده است . رئیس جمهور تایوان با استفاده از اختیارات رئیس جمهوری برای همسرش منع تعقیب صادر کرد . در می ۲۰۰۷ ، " سو تسنگ شانگ " ( Su Tseng-Chang ) نخست وزیر تایوان ، استعفا داد ، رئیس جمهور ، " چانگ چون هسیونگ " ( Chang Chun-Hsiung ) را جایگزین او کرد . در انتخابات پارلمانی در ژانویهٔ ۲۰۰۸ حزب مخالف دولت ، کوئومینتانگ ( Kuomintang ) حزب دموکراتیک مترقی وابسته به دولت را با کسب ۸۱ جایگاه از ۱۱۳ جایگاه پارلمان ، شکست داد . پس از این انتخابات رئیس جمهور ، چن شویی بیان ، از ریاست حزب خود استعفا داد ولی کماکان رئیس جمهور تایوان باقی ماند . نتایج این انتخابات سیاست تقابل و خصومت با چین را بر سر استقلال تایوان تا حدودی تعدیل کرد .

مردم

بیش از چهار پنجم مردم تایوان از قوم هان می‌باشند که بین قرن هفتم تا نهم میلادی به این جزیره مهاجرت کردند. پس از آن از قرن دوازدهم میلادی مالایایی‌ها و اقوام فوکیئن و کوانگ تونگ در این جزیره ساکن شدند.

جغرافیا

از لحاظ جغرافیایی، در عهد قدیم، تایوان با خاک اصلی چین مرتبط بود، ولی با توجه به حرکت پوسته‌های زمین، بخشی از خاکهای ارتباط دهنده دو طرف زیر آب رفته و منطقه به تنگه تبدیل شده‌است. تایوان سپس به یک جزیره مبدل شده‌است . بسیاری آثار باستانی مانند لوازم سنگی، سفالینه‌های سیاه و ضد زنگ که در مناطق مختلف تایوان از خاک بیرون آورده شد، نشان می‌دهد که فرهنگ دوره ماقبل تاریخ تایوان با خاک اصلی چین یکسان است.

همکنون پایتخت تایوان ، شهر تایپه با ۳ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر جمعیت می‌باشد. مساحت تایوان ۳۵٫۹۸۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۲۳ میلیون و ۱۷۵ هزار نفر است. از مهمترین شهرهای تایوان می‌توان به کائوهسیونگ ۱ میلیون و ۵۱۴ هزار نفر ، تای چونگ ۱ میلیون و ۰۷۰ هزار نفر ، تای نان ۷۵۶ هزار نفر و کی لونگ ۴۱۱ هزار نفر اشاره کرد.

تقسیمات کشوری

اقتصاد

منظره شهر تایپه در شب

واحد پول تایوان ، دلار تایوان با واحد جزء ( سنت ) نام دارد . صادرات تایوان را عمدتا کامپیوتر و قطعات آن ، لوازم الکترونیکی ، فلزات ، منسوجات و پلاستیک تشکیل می‌دهند

مردم

نژاد ۸۴ ٪ تایوانی‌ها را تایوانی و ۱۴ ٪ را نیز چینی تشکیل می‌دهند، همچنین دین ۹۳ ٪ مردم تایوان، مخلوطی از بودایی، آیین کنفیسیوسی و تائویست و ۵ ٪ نیز مسیحی هستند. زبان رسمی تایوانی‌ها، ماندارین چینی است، زبان‌های تایوانی و هاکا نیز رایج است.

منابع:http://www.tebyan.net & http://fa.wikipedia.org